Odrasla mačka je od njuške do kraja trupa dugačka prosječno 60 cm, dok joj je rep dugačak oko 25 cm.
Opis
U ramenima je visoka 30-35 cm. Mačka je u prosjeku teška između 2,5 i 7 kg, mada neke vrste, poput Main Coon mogu da dostignu 11,3 kg. Poznato je da su neke dostizale i težinu od 23 kg usljed “prežderavanja”. Ovo je veoma nezdravo za mačku, i trebalo bi da bude predupređeno pravilnom ishranom i viježbanjem (igrom), što naročito važi za mačke koje žive u zatvorenom.
Kućne mačke žive u prosjeku između 14 i 20 godina, premda je najstarija poznata mačka živjela čak 36 godina. Domaće mačke žive duže ukoliko ne izlaze napolje (čime se smanjuje rizik od povreda u borbi ili izloženost bolestima) i ako su sterilisane.
Divlje mačke koje žive u urbanoj sredini često žive samo dvije godine ili manje. Divlje mačke u kolonijama mogu živjeti znatno duže. Najduži zabilježeni životni vijek divlje mačke je 26 godina. Rekord drži mačak Mark koji je bio zaštićen od strane humanitarnog britanskog društva za zaštitu mačaka.
Uši
Trideset i dva zasebna mišića omogućavaju mački da pokreće uši nezavisno jedno od drugog. Većina mačaka ima podignute uši. Za razliku od pasa, spuštene uši su prava rijetkost. Kada je uplašena ili ljuta, mačka uz frktanje i režanje, povija uši unazad. Mačka će također poviti uši unazad i dok se igra, ili kada je zainteresuje zvuk koji joj dolazi sa leđa.
Metabolizam
Mačke prikupljaju snagu spavanjem više od većine drugih životinja, naročito dok rastu. Trajanje spavanja tokom dana varira, obično 12–16 sati, u prosjeku 13–14. Neke mačke mogu spavati čak 20 sati u toku dana.
Zbog njihove noćne prirode, kod mačaka predveče dolazi do povećane hiperaktivnosti i želje za igrom koje neki nazivaju “večernje ludilo”, “noćno ludilo” ili “ludi čas”.
Temperament mačke varira u zavisnosti od vrste i socijalnih činilaca. Kratkodlake mačke su obično mršavije i aktivnije, dok su dugodlake deblje i manje aktivne.
Normalna tjelesna temperatura mačke je između 38 i 39 °C. Mačji puls iznosi između 140 do 220 otkucaja u minutu i veoma zavisi od toga koliko je mačka uzbuđena. Za mačku koja se odmara normalan puls iznosi između 150 i 180 otkucaja u minutu, gotovo duplo više od čovjeka.
Noge
Rašireno vjerovanje kaže da se mačka uvijek dočeka na noge, to se uglavnom i dešava, ali ne uvijek. Tokom pada, mačka refleksno okreće svoje tjelo i ispravlja se koristeći svoj visoko razvijeni osjećaj za balans i elastičnost. Ovo je poznato pod nazivom mačji “ispravljajući refleks”. Ona se uvek ispravlja u istom pravcu, ukoliko za to ima vremena tokom pada. Pojedine vrste koje nemaju rep su izuzetak, zato što mačka koristi rep za balansiranje tokom pada.
Mačke su, kao i psi, digitigradi tj. hodaju direktno se oslanjajući na prste, dok kosti njihovih šapa čine manji dio vidljivog djela noge. Mačke su sposobne za veoma precizan hod, jer kao i sve feline direktno osjećaju da je mjesto na kome se nalazi prednja šapa direktno podudarno sa mjestom zadnje šape, što smanjuje šumove i vidljive tragove. Ovo također omogućava siguran korak po neravnim podlogama.
Poput mnogih predatora, mačke imaju uvlačljive kandže. Ovo je u stvari pogrešan naziv, jer u svom normalnom, opuštenom položaju, mačke drže svoje kandže obavijene kožom i krznom oko nožnih prstiju. Ovo rade kako bi im kandže uvijek bile oštre, tako što se time sprečava njihovo habanje pri kontaktu sa tlom. Mačke mogu da izbace kandže na različitu dužinu, u zavisnosti od toga da li love, da li se brane, penju itd. Po volji mogu da izbacuju kandže na samo jednoj ili više šapa. Također, mačke izbacuju kandže i kada hodaju po mekanim površinama (krevetu, tepihu itd.) ili kada ih čovjek drži, obično kada su njihove prednje šape u blizini čovjekovih ramena.
Čula
Ocjeniti čula bilo koje životinje je teško jer uglavnom ne postoji direktna komunikacija između subjekta i onoga ko vrši test.
Iako mačja čula mirisa i sluha možda nisu toliko razvijena, kao recimo kod miša, umnogome su superiornija od čovjekovih. Ona zajedno sa njenim visoko razvijenim čulima vida, ukusa i dodira čine mačku veoma osjećajnom životinjom među sisarima.
Vid
Testovi ukazuju da je mačji noćni vid superiorniji od čovjekovog, a dnevni lošiji. Mačke, kao i psi, posjeduju tapetum lucidum koji odbija dodatnu svetlost u mrežnjaču. Dok ovo povećava sposobnost vida pri slaboj svjetlosti, s druge strane umanjuje oštrinu vida pri obilnoj svjetlosti. Kada je svjetlost veoma jaka, dužica oka se skuplja preko oka u obliku proreza, smanjujući količinu svjetlosti koja pada na mrežnjaču. Tapetum i ostali mehanizmi mački daju minimum na pragu osjetljivosti na svjetlost, čak sedam puta manju od one kod čovjeka. Varijacije u boji mačjeg oka na fotografijama u velikoj mjeri zavise od međusobnog uticaja blica i tapetuma.
Mačke u prosjeku imaju vidno polje od 200°, naspram čovjekovih 180°, sa binokularnim poljem (koje preklapa slike oba oka) užim od čovjekovog. Kao i kod većine predatora, njihove oči su isturene naprijed, što im daje dubinu percepcije, po cjenu vidnog polja. Vidno polje veoma zavisi od položaja očiju, ali također može biti povezano i sa građom oka. Umjesto dijela oka pod nazivom fovea koje ljudima daje oštrinu centralnog vida, mačke posjeduju centralnu vezu poznatiju kao vizuelna linija. Mačke razlikuju boje, ali ne i slične nijanse.
Mačke poseduju treći očni kapak, odnosno tanku, prozirnu membranu koja prekriva oči sa strane. Može se videti u trenutku kada mačka otvara oči, kao i kada je pospana ili zadovoljna. Ukoliko je pak mačka neprekidno pokazuje trebalo bi je odvesti kod veterinara.
Boja očiju kod mačaka varira. Najčešće su to zlatna, zelena i narandžasta. Plave oči najčešće se povezuju sa sijamskim mačkama, ali se mogu javiti i kod albino mačaka. Ukoliko albino mačka ima dva plava oka, obično je gluha, a ukoliko su joj oči narandžaste nema problema sa sluhom. Albino mačke kod kojih je jedno oko plavo, a drugo narandžasto su obično gluhe na istoj strani sa koje se nalazi plavo oko.
Sluh
Ljudi i mačke imaju sličan prag sluha na nižem djelu skale, ali mačke mogu da čuju i zvuke jako visoke frekvencije, čak bolje i od pasa. Mačke mogu da čuju 2 oktave više od ljudi, i polovinu oktave više od pasa. One mogu da registruju ultrazvučne treptaje do 60.000 Hz. Kada nešto sluša mačka će uši usmjeriti u tom pravcu. Mačke mogu da pomjeraju uši nezavisno jedno od drugog i to naprijed, nazad i ukoso, kako bi otkrile izvor zvuka. Mačiji sluh je toliko precizan da mogu ne samo da odrede trenutan položaj miša koji je udaljen 10 metara već i da procjene brzinu njegovog kretanja.
Miris
Čulo mirisa domaće mačke je četrnaest puta jače od čovjekovog. Mačke u nosu imaju duplo više ćelija za miris od ljudi, što znači da mogu da nanjuše stvari kojih mi nismo ni svjesni. Mačke također imaju i organ za njuh pri vrhu njihovih usta zvani vomeronasal ili Jakobsonov organ. Kada mačka nabora gubicu, niže ka bradi, i opusti jezik, otvara se put za vomeronazal. Ovo se naziva zijevanje ili “ruganje”.
Dodir
Mačke imaju tuce jakih dlačica koje su posebno izražene u četiri reda iznad gornje usne (brkovi), po nekoliko na svakom obrazu, zatim kao čuperci iznad očiju i čekinje na bradi. Mogu se nalaziti i na zglobovima i slične su onima koje čine trepavice. Brkovi (vibrissae) pomažu mački oko navigacije i osjećaja. One mogu da detektuju veoma male promjene u vazduhu koje ukazuju mački na stvari koje ne vidi. Dva gornja reda brkova mogu se pomjerati nezavisno od donjih za preciznije mjerenje.
Smatra se da mačka može da se osloni na svoje brkove kada se nađe u magli. Također joj pomažu da procjeni da li može negdje da se smjesti ili provuče. Oni su i pokazatelj mačkinog raspoloženja. Kada su izbačeni napred znači da je mačka radoznala i prijateljski raspoložena, a kada su opušteni da je agresivna ili se brani.
Ukus
Po istraživanju National Geographic od 8. decembra 2005, mačke ne mogu da okuse slatku hranu zbog greške u genu za recepciju slatkoće. Neki naučnici vjeruju da je to povezano sa prirodnom ishranom mačke koja je veoma bogata proteinima, iako je najasno da li je to uzrok ili posljedica.
(Wikipedia)